อมตะ

เรื่อง ตายอมตะ

• เมื่อพูดถึงความตายคนส่วนใหญ่ไม่อยากฟังหรือสนทนาด้วย เพราะเห็นว่าความตายเป็นเรื่องอัปมงคล เป็นสิ่งไม่ดี ไม่อยากคิดหรือพูดถึงแต่พระพุทธศาสนาสอนในทางตรงกันข้าม คือให้หมั่นระลึกถึงความตายอยู่เสมอ และการระลึกถึงความตายนี้ถือว่าเป็นกุศล ไม่ใช่อัปมงคล เพราะทำให้เกิดคติเตือนใจให้ไม่ประมาทในวัย ในชีวิตในความไม่มีโรค และไม่หวาดกลัวหรือหวั่นวิตกเมื่อความตายมาถึง เรื่องที่ช่วยให้ดำรงชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาทและมีสติมั่นไม่พรั่นพรึงต่อความตายนั้น ไม่ว่าจะตีความในแง่ไหนก็ไม่สามารถเป็นอัปมงคลไปได้ เพียงแต่ธรรมชาติของมนุษย์เมื่อกลัวตายก็ไม่อยากตาย ไม่อยากให้สิ่งที่กลัวนั้นเกิดขึ้นรังเกียจที่จะพูดที่จะเห็น ที่สุดไม่อยากแม้แต่จะนึกถึง การพูดถึงเรื่องความตายจึงเป็นอัปมงคลเฉพาะในแง่ความรู้สึกของคนเท่านั้น ไม่ใช่ในแง่ข้อเท็จจริงความตายนั้นท่านไม่ได้สอนให้กลัว แต่สอนให้สู้ด้วยความไม่ประมาท รีบสร้างคุณประโยชน์สร้างความดีไว้ให้มาก เมื่อร่างกายแตกดับ จะได้เหลือคุณความดีไว้เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น เป็นที่อาลัยเคารพรักแก่ผู้อยู่เบื้องหลัง จะเห็นได้ว่าบางท่านแม้หาชีวิตไม่แล้ว คนอยู่หลังก็ยังสร้างรูปเหมือนหรืออนุสาวรีย์ไว้กราบไหว้บูชาแทน ผู้ที่ตายเช่นนี้ก็คือตายแต่ตัว แต่ชื่อเสียงความดีไม่ได้ตายไปด้วย เรียกว่าตายแบบไม่ตายหรือตายอมตะ ดังคำพระยืนยันว่า รูปัง ชีระติ มัจจานัง นามะโคตตัง นะ ชีระติ – ถึงร่างกายเสื่อมสิ้นไป แต่ชื่อเสียงและความดีไม่มีวันแตกดับไหน ๆ ทุกคนจะต้องตายแน่ ๆ อยู่แล้ว จะไม่ลองสู้เพื่อให้ตายแบบอมตะดูบ้างหรือ

จองเรือลอยอังคาร

โทร.มือถือ     094 462 2179